Fundacja od 10 lat zajmuje się tematyką repatriancką, w ciągu naszej działalności udało się nam wspomóc repatriację rodzin z Gruzji i Azerbejdżanu. Wiemy, jaka to trudna, długa, wymagająca cierpliwości droga. Największym problemem, z jakim borykają się rodziny, jest długi czas oczekiwania na mieszkanie. Trzeba zaznaczyć, że przydzielenie lokum dla rodziny repatrianckiej jest w zakresie obowiązków gminy, która dostaje polecenie ,, z góry”, nie ma żadnego finansowego wsparcia więc, tak na prawdę jest mało zainteresowana tą tematyką. Drugim momentem na który warto naszym zdaniem zwrócić uwagę to stworzenie mechanizmu wspomagającego aktywizację zawodową repatriantów. Mimo tego że wykształcenie i staż zawodowy repatriantów są uznawane w Polsce zgodnie z Ustawa o repatriacji z dnia 9 listopada 2000 roku, zatrudnienie także pozostaje ciężkim tematem. Bardzo trudno jest się odnaleźć na rynku pracy mając na ręku ,,sowieckie” papiery, a jeszcze ciężej znaleźć zatrudnienie w swoim zawodzie. Zazwyczaj repatriantom są proponowane rozmaite kursy podnoszenia kwalifikacji, ale dotyczą one zwykle bardzo wąskiej liczby zawodów (manikiurzystka, fryzjer itd.)
Odpowiedzią na nasza opinię było zaproszenie prezesa Fundacji Doroty Parzymies na wspólne posiedzenie Komisji Ustawodawczej, Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą oraz komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które odbyło się w dniu 8 lutego 2011 roku. Na posiedzeniu zostały przedstawione stanowiska przedstawicieli władz państwowych, przedstawicieli samorządów oraz organizacji pozarządowych.[:]
